توفیق موسیوند در سال 1315 در روستای ورکانه استان همدان به دنیا آمد.

خانوادۀ موسیوند، خانواده‌ای شلوغ بودند و زندگی ساده‌ای داشتند و توفیق موسیوند، این ساده‌زیستی را با وجود زیرورو شدن زندگی‌اش، ادامه داد و همیشه آن را دوست داشت.

او تا سن 14 سالگی برای کمک به خانواده‌اش چوپانی می‌کرد و چون عاشق تحصیل بود هر روز برای رفتن به مدرسه، از ورکانه به همدان می‌رفت. همین عشق باعث شد تا سرانجام به‌عنوان دانشمند برتر جهان شناخته شود و نام روستای کوچکش را به‌خاطر نخبه‌پروری، جهانی کند.

پروفسور توفیق موسیوند:

“خانوادۀ شلوغی بودیم و من ساده زندگی کردن را دوست دارم؛ گله چرانی، دعوا، آشتی و عید نوروز. من خیلی خوشبخت بودم که پدرم گذاشت درس بخوانم؛ فرصتی که نصیب خواهرانم نشد.”

 

زندگی پروفسور، فراز و فرودهای زیادی داشت. ابتدا برای ادامه تحصیل به دانش‌سرای معلمی رفت. سپس سراغ مهندسی مکانیک رفت و بعد از آن رشته مهندسی کشاورزی را انتخاب کرد.

وی در دانشگاه تهران تحصیلات مقدماتی خود را در رشته مهندسی کشاورزی با بالاترین سطح نمرات به پایان رساند و برای ادامه تحصیل و پژوهش به کانادا مهاجرت کرد. او توانست بورسیه دانشگاه کانادا را به دست آورد و تحصیلات خود را در دانشگاه آلبرتای کانادا ادامه دهد.

وی پس از انجام کارهای سخت درجهت تأمین مخارج خود و خانواده، توانست در رشته‌های مدیریت و مهندسی مکانیک از دانشگاه فارغ‌التحصیل شود و مدرک دکترای پزشکی و فوق‌تخصص جراحی قلب را در کانادا اخذ کند.

 

در دهه 1970، سمت‌های متعددی را به‌عنوان یک مهندس حرفه‌ای در دانشگاه برعهده داشت اما بعد از چند سال، روح سرکش و پرسش‌گرش، وی را برای یافتن راهکارهای جدید علمی پزشکی به دانشگاه بازگرداند. او تحصیلات خود را در حوزه علوم پزشکی در دانشگاه آکرون و کالج پزشکی شمال شرقی دانشگاه اوهایو شروع کرد و در اینجا بود که ارتباط بسیار قوی و مفیدی بین علوم مهندسی و پزشکی ایجاد شد که سرانجام این ارتباط، جرقه‌های کشفیات جدید و مفید استاد و دیگر دانشمندان بود.

 

او از انتخاب رشته پزشکی بسیار خوشحال بود؛ چرا که از این راه توانست به بیماران کمک کند، پزشکانی دیگر تربیت کند و تعلیم دهد. همچنین از طریق ابداعات و اکتشافاتی که داشت، موفق شد برای بشریت مفید واقع شود.

پروفسور توفیق موسیوند، اختراعات بسیاری را به ثبت رسانده است که مهم‌ترین آن‌ها، قلب مصنوعی بود. این اختراع شامل تکنولوژی بای پس می‌باشد؛ یعنی توانایی کنترل از راه دور را دارد که پس از قرار گرفتن در بدن بیمار می‌تواند از طریق ماهواره، اینترنت و تلفن از وضعیت آن اطلاع یافت و همچنین از وضعیت سلامت بیمار آگاه شد. همچنین امکان ارسال برق به آن بدون ایجاد سوراخ در بدن را نیز دارد که این فرآیند از طریق سیستم الکترومغناطیسی فراهم می‌شود.

ثبت اطلاعات ژنتیکی بدون نياز به خون‌گيری و تنها از طريق انگشت‌نگاری، و ساخت زيرپيراهنی که می‌تواند فشار خون و کارکرد قلب را در کسانی که قلبشان خوب کار نمی‌کند، کنترل کند، از دیگر اختراعات این دانشمند ایرانی است. قلب مصنوعی و دیگر اختراعات پروفسور موسیوند، جان هزاران نفر را نجات داده است.

 

ازجمله سوابق علمی و اجرايی پروفسور توفیق موسیوند می‌توان به این موارد اشاره کرد:

_ مؤسس و رئيس مؤسسه ابداع ابزارهای نوين پزشكی دانشگاه‌

_ رئيس بخش ابزارهای قلب و عروق مؤسسه قلب دانشگاه اتاوا

_ عضو كميته مشاوره علمی بهداشت کانادا در ابزارهای پزشكی مورد استفاده در قلب و عروق

_ مشاور دفتر ابزارهای پزشكی سلامت كانادا

_ مسئول کمک‌هزینه‌های تحصیلی مؤسسات ملی بهداشت(NIH)

_ مخترع قلب مصنوعی

_ عضو كالج قلب آمريكا

_ عضو هيأت امنای انجمن اعضای مصنوعی اندام‌های داخلی آمريكا

 

پروفسور توفیق موسیوند پس از 37 سال دوری از وطنش در سال 1381، برای همایش بین‌المللی بوعلی سینا به ایران بازگشت و در مدت کوتاه اقامت در ورکانه، با صرف هزینه شخصی، چهره زادگاه خود را تغییر داد و آبادانی را در شهر و روستای خود ایجاد کرد. کوچه‌های مسطح، چراغ‌های رنگارنگ در پشت‌بام‌ها و کوچه‌ها و احیای ساختمان‌ها و خانه‌های متروک و ویران، هدیه او به خانواده و مردم روستای قدیمی خود بود.

 

پروفسور توفیق موسیوند:

“راستش من با یاد كودكی آرامش پیدا می‌كنم. آنجا (كانادا) هم، همیشه دنبال خاطراتی بوده‌ام كه در دنیای مدرن و پیچیده به من آرامش بدهد، و آن‌ها را در چوپانی و همان شب‌های مهتابی می‌یافتم.

یک چوپان به خدا نزدیک‌تر از دیگران است و همیشه به خلقت فكر می‌كند. آن وقت‌ها، من خدای گوسفندانم بودم. چوپانی، انسان را به اصل خود، خدا و طبیعت نزدیک می‌كند و به‌همین خاطر، خدا دوستی و ذهن من، مترادف با چوپانی است. وقتی برای كارهایم جوابی نمی‌یابم، به خدا بیشتر التماس می‌كنم. این حالت اغلب وقتی پیش می‌آید كه جواب مسأله‌ای را نمی‌دانم و از پس حل آن بر نمی‌آیم.

من خیلی سجده شكر به‌جای می‌آورم خصوصاً در جراحی‌هایم بااینكه انگار دخالت در كار خدا است. فكر می‌كنم كه خداوند به همۀ آدم‌ها مغز داده كه از آن استفاده كنند و برای كمک به خود و دیگران از آن بهره ببرند. با این حال عده‌ای قدرت، عده‌ای شهرت و عده‌ای ثروت را دوست دارند. عده‌ای هم دلشان می‌خواهد به مردم خدمت كنند. حتی بیشتر از آنچه كه مردم انتظار دارند، احساس وظیفه می‌كنند و بس.”

 

استاد موسیوند در طی حرکت علمی خود در طول 80 سال، مقالات و کتاب‌های بسیاری درباره علوم مهندسی و پزشکی از خود به‌جای گذاشته و در سال‌های پی‌درپی، جایزه‌ها و لوح‌های تقدیر زیادی از کشورهای مختلف جهان دریافت نموده است.

 

پروفسور توفیق موسیوند، قبل از اینکه یک دانشمند و نخبه علمی باشد، به‌دنبال رشد و تکمیل ویژگی‌های کمال انسانی خود بود و در مقاله‌ای رسالت خود را به‌صورتی زیبا چنین شرح می‌دهد:

“برای من آنچه مهم است خدمت به بشر است؛ نه تنها به مردم کشورم بلکه به مردم تمام دنیا. در واقع جز این نیز نباید باشد. رسالت من به‌عنوان یک پزشک، کمک به بیماران، تعلیم و تربیت پزشکان دیگر و این بار ابداعات و اکتشافاتی است که بتواند به‌نوعی به بشر کمک کند.”

«گالری عکس»