زندگینامه شهید عبدالغفور محمدی

عبدالغفور محمدی در سال ۱۳۶۰ در شهرستان سراوان روستای هوشک در یک خانواده مذهبی بدنیا آمدند. پدرش در اداره منابع طبیعی مشغول به کار و مادرش خانه دار بود.
عبدالغفور دوران ابتدایی را در مدرسه قدس هوشک و متوسطه اول را در مدرسه نمونه امام سجاد (ع) و متوسطه دوم را در مدرسه دکتر شریعتی در رشته ریاضی و فیزیک به پایان رساند.
شهید عبدالغفور در دوران تحصیل به زبان انگلیسی و کامپیوتر تسلط داشت.
ایشان بعد از اخذ مدرک دیپلم در سال ۱۳۷۹ عازم خدمت شدند و بعد از پایان خدمت تا مدت ها بیکار بود. حرفه و هنر شهید سیم کشی ساختمان بود همیشه برای کارهای اقوام و همسایه ها آماده باش بود و رایگان انجام می داد ضمنا حتی سیم کشی مساجد محل را هم انجام می داد.
شهید در سال ۱۳۸۸ با همسر فرهنگی ازدواج نمود و حاصل این ازدواج چهار فرزند به اسامی راحيل، محمد پارسا، عمادالدین و محمد بود. شهید عبدالغفور محمدی فراگیر دوره نوزدهم مرکز آموزش و باز آموزی شهرستان سراوان که در طول تحصیل استعداد، دلسوزی و مسؤولیت پذیری اش توجه همه مربیان را جلب کرده بود. در سال ۱۳۸۹ فارغ التحصیل شده و در خانه بهداشت «هوشک علیا» مشغول به کار شد.
باتوجه به اینکه حس خدمت رسانی به مردم داشت، در گرما، سرما و شبهای تاریک هر کسی نیاز به خدمات بهداشتی و حتی شخصی داشت هیچوقت مضایقه نمی کرد. به خاطر انسان دوستی و همچنین مهارت در ارایه خدمات مردم روستا او را بسیار دوست داشتند.

در طول ۱۰ سال گذشته نه تنها یک مورد شکایت و نارضایتی از نحوه کارش به مقام های بالاتر ارسال نشد بلکه همواره مورد تقدیر و ستایش مردم قرار می گرفت.
با تلاش های شبانه روزی این بهورز نمونه شاخص های بهداشتی منطقه ارتقا یافته بود. کسی از مردم روستا و منطقه را سراغ نداریم که برای دریافت خدمت به او مراجعه کرده و دست خالی برگشته باشد. اگر بحرانی در سطح شهرستان یا حتی شهرستانهای دیگر اتفاق می افتاد داوطلبانه در صف اول خدمات رسانی قرار میگرفت.
همیشه به دیگر همکاران یادآوری میکرد که خدمت به مردم باعث گشایش در بهشت میشود و قبل از آن که نیازمند خوشحال شود خداوند از ما خشنود خواهد شد و این بهترین هدیه است. در بحران اخیر کرونا آرام و قرار نداشت و میدانست تعلل بهورز باعث افزایش موارد ابتلا بیماری و شیوع کرونا میشود.
معتقد بود همانطور که در طول دفاع مقدس حضور در جبهه یک تکلیف بوده امروزه هم حضور در میدان مبارزه با کرونا یک تکلیف است. برای گندزدایی کامیون و ماشینهایی که از دیگر نقاط وارد شهر می شدند او اولین داوطلب بود. در بیماریابی کرونا در ورودیها و خروجی های شهر نیز حضور فعال داشت.
برای گندزدایی محیط خانه هایی که موارد مثبت داشتند زودتر از دیگران داوطلب میشد همانطور که در عیادت از بیماران و جمع آوری کمک برای نیازمندان اولین نفر بود. جنگیدن باهیولای قرن (کووید ۱۹) هزینه دارد و برخی ها همچون شهید «عبدالغفور محمدی ها» این هزینه را با جانشان می دهند و از خودشان نام نیک به یادگار میگذارند.