شهید دکتر جعفری متولد چهارم دی ماه 1341 مهریز بود و پرروش یافته شهر یزد. نامش را عبدالمنان گذاشتند. خداوند منت بر سرشان نهاده و چنین دردانه‌ای نصیبشان کرده بود. باهوش و مؤدب. همه همّ‌وغمش درس و تحصیل بود تا بالاخره در مقام معلم به خدمت مشغول شد. اما علاقه به نجات جان انسان‌ها باعث شد عزمش را برای قبولی در رشته پزشکی جزم کند و بالاخره در رشته پزشکی دانشگاه تهران قبول شد.

عبدالمنان سابقه نبرد در جبهه‌های حق علبه باطل را داشت و اشتیاقش برای پزشکی برامده از همین روحیه انسان‌دوستی و شهادت‌طلبی‌اش بود. پس از اتمام تحصیلات دوره عمومی، پزشک رسمی آموزش و پرورش بود و در با گذراندن دوره تخصص اطفال در یزد، توانست مطب تخصصی خود را دایر کند.

اما این تخصص باعث کناره‌گیری او از درمان بزرگسالان نشد. همچنان بیماران سال‌های دور و نزدیک از شهرهای مختلف برای درمان به او مراجعه می‌کردند و می‌گفتند: «دستش شفاست». خودش این لطف را از جانب خدا می‌دانست و شکرگزار خدا بود برای این عزت و نعمت.

مهربانی و مسئولیت‌پذیری‌اش برای فرزندان و همسرش الگو بود. سرانجام در تاریخ 29 مهر ماه 1399 به علائم کووید-19 دچار شد و متأسفانه چند روز بعد در تاریخ 26 آبان ماه 1399 به فیض شهادت نائل آمد.

روحش شاد و یادش تا همیشه ماندگار