» دکتر کمال‌الدین آرمین

دکتر کمال‌الدین آرمین

 

کمال‌الدین آرمین در روز 14 آذر سال 1293 در تهران به دنیا آمد.

با این‌که کمال‌الدین در دو سالگی از نعمت پدر و در 12 سالگی از محبت مادر محروم ماند دوران دبستان و دبیرستان را با موفقیت کامل به پایان رساند. دوره متوسطه را ابتدا در دبیرستان تدین و سپس دبیرستان ثروت به پایان رساند. و در سال 1313 وارد مدرسه عالی طب شد و کار تدریس را از سال دوم دانشکده پزشکی به عنوان مربی تشریح شروع کرد. در سال سوم به عنوان کمک تشریح زیر نظر دکتر بلر آمریکایی با کارهای فنی تالار تشریح آشنائی پیدا کرد.

در سال 1319 مفتخر به اخذ دکتری پزشکی شد و به مناسبت علاقه‌ای که به کارهای علمی داشت از افتتاح مطب خودداری کرد ولی در امتحان دستیاری سالن تشریح شرکت کرده و قبول شد و چون دکتر بلر رفته بودند، مسئولیت تالار تشریح به ایشان محول شد. وی در امتحان دستیاری تشریح دانشگاه تهران شرکت کرد و چون او را به عنوان دستیار آموزشگاه بهداری مشهد پذیرفتند، دلسرد شد و در میدان اعدام به کار طبابت پرداخت. این زمان مصادف است با جنگ جهانی دوم و ورود اسرای لهستانی به ایران و شیوع بیماری تیفوس در تهران.

دکتر جوان با توکل به خدا به خدمت مردم محروم آن ناحیه فقیر نشین تهران کمر بست و چنان صمیمانه خدمت مقدس پزشکی را انجام داد که محبوب دل‌ها و یار محرومان شد.

وی در سال ششم پزشکی با خانوم معصومه بهبهانی ازدواج کرد. حاصل این ازدواج دو پسرند که هر دو پزشک و در آمریکا مشغول طبابتند.

دکتر مصطفی حبیبی، پایه‌گذار آسیب شناسی در ایران، که به علاقه و پشتکار زیاد دکتر آرمین واقف بود، به مطب ایشان آمد و از ایشان دعوت کرد که به عنوان آسیستان در بخش آسیب شناسی مشغول کار شوند. دکتر آرمین این دعوت را با میل پذیرفت و در محضر دکتر حبیبی به دانش اندوزی پرداخت. دکتر حبیبی در اوج کارائی به علت سکته قلبی در سال 1327 بدرود حیات گفت و بخش آسیب شناسی را برای دو شاگرد خویش یعنی دکتر آرمین و دکتر رحمتیان به ارث گذاشت.

در سال 1328 به دعوت آکادمی بین‌المللی پزشکی آمریکا عازم آن کشور شد. در دانشگاه جانز هاپکینز در گروه بافت پروفسور گای به مطالعه روی بیماری هوچکین پرداخت. در سال 1329 برای ادامه تحصیل به دعوت پروفسور ابرلین به کشور فرانسه عزیمت نموده و در انستیتو سرطان پاریس در گروه هماتولوژی بیمارستان به‌صورت بورسیه مدتی را به مطالعه مشغول شده و گزارش کار خود را تحت عنوان مطالعه بافت و آسیب‌شناسی گانگلیون در 64 بیمار در انستیتو کانسر پاریس تنظیم و به دانشکده تسلیم کرد.

در اوائل سال 1333 به همت بزرگمرد تاریخ پزشکی ایران، دکتر کمال الدین آرمین، آزمایشگاه پاتوبیولوژی آرمین در خیابان مشتاق روبروی دانشگاه تهران تأسیس شد که در آن زمان خود به عنوان اولین مؤسسه آزمایشگاهی خصوصی در سطح ایران مطرح گردید.

وی در سال 1334 با رأی شورای دانشكده به سمت استادی كرسی آسيب‌شناسی انتخاب شد. در سال 1352 به دعوت شهربانی کل کشور و موافقت دانشگاه برای مدت دو سال مأمور به ايجاد آزمايشگاه تحقيقات جنايی شد.

دکتر آرمین در اولين انتخابات سازمان نظام پزشکی تهران به‌عنوان نماينده‌ پزشکان تهران انتخاب شد و در دوره‌های بعدی نیز چندین بار انتخاب گردید. در اولین دوره چندین ماه سمت دبیر کل نظام پزشکی را به عهده داشت و سپس آن را به دکتر محمد علی حفیظی تفویض کردند که ایشان سال‌ها در این سمت کوشش فراوان کرد و منشأ خدمات بسیار و نظم و نظام این سازمان شد.

موزه آسیب‌شناسی دانشکده پزشکی تهران که در نوع خود بی نظیر می‌باشد توسط دکتر کمال‌الدین آرمین بنیانگذاری و ایجاد شد. که در آن نمونه هایی از بیماری‌های شایع و بومی و موارد نادر جمع آوری شده است.


دکتر آرمین به کالبد شکافی اهمیت زیادی می‌داد و آنرا پایه و اساس دانش آسیب شناسی می‌دانست و اعتقاد داشت هر جنازه‌ای که بدون کالبد شکافی دفن شود ده‌ها کتاب چاپ نشده است که از بین می‌رود.


بر اساس این باور کالبد شکافی را با همه مرارت‌هایی که داشت در بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه تهران به راه انداخت به طوری که جلسات گزارش یافته‌های پاتولوژی همراه با بحث پیرامون آنها و تطابق با علائم بالینی بیمار که با حضور پزشکان معالج و علاقه‌مندان در سالن کالبد شکافی در بیمارستان رازی در حضور دکتر مهدی آذر و بیمارستان پانصد تختخوابی آن روز با حضور متخصصین آن بیمارستان تشکیل می‌شد، آموزنده‌ترین کلاس‌ها و پرطرفدارترین کنفرانس‌ها بود. در تکمیل این اقدام، ترتیب کنفرانس های بالینی و پاتولوژی cpc که هر ماه در سالن ابن سینا تشکیل و مملو از مشتاقان بود از نوآوری‌های ایشان بود.

استاد در بیش از نیم قرن خدمت دانشگاهی علاوه بر سمت‌های رسمی همیشه از ارکان و پایه‌های اصلی و از مشاوران و صاحب نظران دانشگاه علوم پزشکی تهران بود.


از جمله سوابق اجرایی ایشان می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • _ عضو آکادمی علوم نیویورک
  • _ عضو انجمن بین‌المللی آسیب‌شناسی
  • _ عضو انجمن بین‌المللی جراحان
  • _ عضو هیأت امناء فرهنگستان علوم پزشکی
  • _ مؤسس آزمایشگاه تحقیقات جنایی شهربانی کل کشور
  • _ سرپرست گروه آسیب‌شناسی دانشکده پزشکی دانشگاه ایران
  • _ مدیر گروه پزشکی قانونی دانشکده پزشکی دانشگاه ایران
  • _ سرپرست گروه آسیب‌شناسی، بافت‌شناسی و جنین‌شناسی دانشگاه آزاد
  • _ عضو هیأت تحریریه مجلس
  • _ رئیس دانشکده پزشکی 1351-1350
  • _ رئیس انستیتو عالی بیمارستان‌ها
  • _ عضو کمیتۀ ترفیع انتصابات دانشکده پزشکی تهران
  • _ مدیر گروه آسیب‌شناسی دانشکده پزشکی تهران
  • _ معاون فنی و تحقیقاتی دانشکده پزشکی تهران
  • _ نمایندۀ دانشگاه تهران در کنگره انرژی اتمی در زمان صلح
  • _ دبیرکل سازمان نظام پزشکی تهران
  • تألیفات دکتر آرمین، زیاد و برخی از آنها چون نتیجه تجربه‌ی شخصی ایشان است بسیار ارزشمند است.


از جمله آثار علمی ایشان می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • _ آسیب‌شناسی بیماری‌های دهان و دندان
    _ آسیب‌شناسی بیماری‌های خون
    _ آسیب‌شناسی بیماری‌های سلسله رتیکولوآندوتلیال (کلیات)
    _ آسیب‌شناسی بیماری‌های سلسله رتیکولوآندوتلیال (اعضاء)
    _ سرطان‌شناسی (کلیات)
    _ آسیب‌شناسی، آزردگی‌های سورنال غده فوق کلیوی
    _ سرطان‌شناسی (اعضاء)
    _ آسیب‌شناسی عمومی در دو جلد
    _ آسیب‌شناسی اختصاصی در دو جلد
    _ و تأليف چندين مقاله علمی در مجلات معتبر ايرانی و خارجی


تندیس دکتر آرمین به عنوان یکی از پانزده دانشور معاصر ایران در بوستان دانشوران سازمان کیش جای دارد.

دکتر کمال‌الدین آرمین در سن 81 سالگی (11 خرداد 1374) درگذشت و در شهر قم به خاک سپرده شد.


دکتر محمد نایبی در مصاحبۀ خود تحت عنوان “تاریخچه آزمایشگاه آرمین” از دکتر کمال‌الدین آرمین یاد کرد.

لینک دسترسی به مصاحبه


«گالری عکس»

دیدگاه ها

یک پاسخ به “دکتر کمال‌الدین آرمین”

  1. علی‌اکبر حق‌دوست گفت:

    افتخار داشتم در آخرین سال تدریس استاد عزیز جناب آقای دکتر آرمین در کلاسشان شاگردی کنم و بعد در زمانی که در بستر بیماری بودند چندین ماه هر سه‌شنبه عصر منزلشون می‌رفتیم و خاطرات زندگی ایشان را از زبان خودشون ثبت می‌کردیم. اما متاسفانه به دلایلی امکان انتشار آنها ممکن نشد. در این داستان‌های جذابی که آقای دکتر بیان می‌کردند نکات ارزشمندی نهفته بود و امیدوارم روزی بتوانیم این مستندات را منتشر کنیم. اما در کلاس درس با وجود سن بالا بسیار با انگیزه الفبای پاتولوژی را به ما درس می‌دادند. بعد از کلاس هم در سمعی بصری دانشگاه یک اتاق کوچک بود که سجاده دکتر در آن پهن بود و تقریبا دکتر یا در کلاس درس بود یا مختصری در دفتر گروه پاتولوژی بود یا در اتاق مذکور مشغول به عبادت که برای من خیلی درس آموز بود.