متولد بیستمین روز از فروردین‌ماه سال 1327 با تحصیلات پزشکی عمومی بود. پزشکی باتجربه که در شهرستان میبد دیده به جهان گشود. حضور وی در این شهر مایه برکت بسیار بود. سال‌ها مدیر شبکه بهداشت و درمان شهرستان میبد بود و پس از بازنشستگی در مطب خصوصی خویش به درمان مشغول شده بود.

منش والا و جوانمردانه وی چنان بود که بیماران بی‌بضاعت را رایگان معاینه و حتی پول داروی آن‌ها را نیز حساب می‌کرد. شهره بود به خلق‌وخوی خوش و دستگیری از مردم بی‌بضاعت. در خانه پدری در میبد یزد بیمارانش را ویزیت می‌کرد و از هر نفر تنها 500 تومان حق ویزیت دریافت می‌کرد. پانصد تومانی که حتی نمی‌توان با آن یک آدامس خرید. به گفتۀ خودش همان پانصد تومان را هم با شرم و خجالت از دست بیماران می‌گرفت. در پاسخ به نقد و نظرها دربارۀ حق ویزیتش این بیت از سعدی را می‌خواند:

“مرا شاید انگشتری بی‌نگین”
“نشاید دل خلقی اندوهگین”

از این پزشک فرهیخته، پنج فرزند به یادگار مانده است.

این پزشک شهیر و مردمی در 25 مهرماه 1399، با علائم کرونا، بستری شده و در تاریخ 6 آبان 1399 جان‌ به‌ جان‌ آفرین تسلیم کرد. مسیر زندگی مؤمنانه و مردمی او، نهایتی به جز شهادت نمی‌توانست داشته باشد.

روحش شاد و یادش تا همیشه ماندگار

فیلمی از زمان حیات مؤمنانه و خیرخواهانه او که توسط واحد خبر مرکز یزد ثبت شده، تقدیم نگاه شما می‌شود: