شهید دکتر سید فخرالدین میرحسینی در 29 شهریور ماه سال 1350 در یک خانواده فرهنگی و تحصیلکرده در شیراز به دنیا آمد. او نخستین فرزند و تنها پسر خانواده بود که از همان دوران کودکی، هوش فراوانی داشت. شخصیتی آرام که هرگز اهل دعوا و کشمکش نبود. سید فخرالدین در دبستان ۱۷ شهریور درس خواند و سپس به مدرسه راهنمایی توحید رفت. دوره دبیرستانش را در مدرسه پیوند به تحصیل پرداخت و در تمام این سال های تحصیل، رتبه اول هر پایه تحصیلی از نظر اخلاقی و درسی بود. در همه مقاطع تحصیلی‌اش در مسابقات علمی، احکام و حفظ قرآن مقام‌آور بود. بعد از اتمام دبیرستان در سال 1369 در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز در رشته پزشکی پذیرفته شد. بعد از فارغ التحصیلی و گذراندن طرح به روستای رستاق از توابع شهرستان داراب رفت. بعد از اتمام دوره طرح نیز در مطب و درمانگاه‌های مختلف در شیراز مشغول به کار شد تا اینکه با اجرای طرح پزشک خانواده در شیراز، در درمانگاه فرهنگیان شیراز مشغول به کار شد و از خدمت به معلمان و فرهیختگانی که در تعلیم و تربیت فرزندان این مرز و بوم خدمت می‌کردند، افتخار می‌کرد.

سید فخرالدین همیشه با وضو بود و اغلب نمازش را اول وقت می‌خواند. خواندن نماز شب و زیارت عاشورا از برنامه های همیشگی زندگی روزمره‌اش بود. زیاد اهل حرف زدن نبود، ولی همیشه لبخند بر لب داشت و شاید به خاطر همین لبخندهایش بود که خیلی زود مورد توجه و محبت دیگران قرار می‌گرفت. در کمک کردن به دیگران هم از نظر مالی و هم از نظر معنوی کوتاهی نمی‌کرد و این اهدای خون منظم، نمونه‌ای از این نوع دوستی‌ها بود.

به ورزش، به ویژه فوتبال و شنا علاقه خاصی داشت و عضو تیم فوتبال درمانگاه فرهنگیان شیراز بود. سید فخرالدین چندین بار به خواهرش گفته بود: می‌دانم که راه و رسم و مسیر زندگی‌ام طوری نیست که برای خاک وطن و دینم به شهادت برسم؛ اما آرزو دارم که این دنیا را با مقام شهادت ترک کنم؛ که البته این خواسته قلبی او بالاخره با خواست الهی به اجابت رسید.

سرانجام پس از سال ها خدمت شبانه‌روزی، در تاریخ 27 مهر 1399 در محل خدمتش درمانگاه فرهنگیان به بیماری کرونا مبتلا شد. مدتی را در منزل و سپس در بیمارستان شهید دکتر فقیهی بستری بود، تا اینکه در سحرگاه 12 آبان، در ICU بیمارستان شهید دکتر فقیهی، همزمان با شب میلاد پیامبر اسلام (ص) به دیدار حق شتافت.