شهید اکبر ناظری‌پور
شهید والا مقام در تاریخ 1362/05/21، در روستای شهیدپرور صوفی‌آباد از توابع شهرستان سرخه در خانواده‌ای مذهبی دیده به جهان گشود. او هشتمین و آخرین فرزند خانواده می‌باشد، شهید دارای 6 برادر و 1 خواهر است. پدر ایشان یک کشاورز زحمتکش از مؤمنین روستای صوفی‌آباد بوده است. وی تا مقطع تحصیلی پنجم ابتدایی در روستا مشغول به تحصیل بوده و به دلیل نداشتن دبیرستان، به ناچار با خانواده خود به شهر سمنان عزیمت می‌کند و دوران راهنمایی را در مدرسه توکلی سمنان سپری نموده و مقطع دبیرستان را نیز در هنرستان شهید بهرامی به پایان رسانید. با توجه به اینکه پدر شهید در سال 1370 منزلی را در کوچه‌ای از خیابان حافظ سمنان، خریداری می‌نماید که اکنون این کوچه به نام شهید ناظری‌پور نامگذاری شده است و شهید نیز با پدر و مادر خود در آن منزل مسکونی زندگی را ادامه داده تا اینکه پس از اخذ مدرک دیپلم، در شرکت مهره سازان مشغول به کار می‌شود.
در تاریخ 1389/04/15 به خواستگاری دختر همسایه رفته و با توجه به اینکه طی چند سال زندگی در جوار یکدیگر از هم شناخت کافی پیدا کرده بودند، همین شناخت سبب وصلت آن‌ها گردید.
پس از گذشت دو سال از زندگی مشترک و کار در شرکت مذکور، در سال 1392 متوجه جذب نیرو توسط بیمارستان کوثر می‌گردد، که پس از مدتی در بیمارستان به عنوان بهیار، مشغول به کار می‌شود. شهید در اوقات بیکاری شروع به تحصیل نموده و مدرک فوق دیپلم خود را دریافت می‌نماید. ثمره زندگی مشترک شهید ناظری‌پور و خانم مرادی‌نسب، دو فرزند به نام مریم ناظری‌پور ۶ ساله و امیرحسین ناظری‌پور ۷ ساله است.
شهید اکبر ناظری‌پور با توجه به اینکه در سخت‌ترین شرایط در بیمارستان به صورت دو شیفت مشغول خدمت بوده، فریضه نماز و روزه و عبادت خود را تحت هیچ شرایطی ترک نمی‌کرد تا اینکه در تاریخ 1399/04/01 به بیماری منحوس کرونا دچار گردید، که از آن تاریخ به مدت سه روز در منزل قرنطینه بود و پس از طی مدت سه روز قرنطینه حال عمومی شهید رو به بهبودی نبود و به ناچار در روز چهارم با تشدید علائم بیماری کووید-19 به مرکز آموزشی، درمانی کوثر سمنان مراجعه و بستری گردید. پس از یک هفته بستری شدن با وجود تلاش پزشکان و همکاران، در بهبود سیر درمانی ایشان نتیجه‌ای حاصل نگردید و در تاریخ 1399/01/06 در بیمارستان کوثر سمنان به درجه رفیع شهادت نائل گردید.
وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ
«هرگز گمان مبر کسانی که در راه خدا کشته شدند، مردگانند! بلکه آنان زنده‌اند، و نزد پروردگارشان روزی داده می‌شوند.»
